ഇലഞ്ഞിപ്പൂക്കൾ
………………………..
കഥ
……..
ഒരു മീനമാസത്തിലെ
ചുട്ടുപൊള്ളുന്ന വേനൽ ചൂടു താങ്ങാനാകാതെ
ആളുകൾ മരച്ചുവടുകളിൽ അഭയം തേടി.ഉണ്ണിക്കുട്ടനെയും കൂട്ടി അമ്മ, പറമ്പിലെ ഇലഞ്ഞിമരച്ചോട്ടിൽ പോയി ഇരുന്നു. വെയിൽ അറിയാനെ ഇല്ല. നല്ല തണൽ. തണുപ്പുള്ള തണൽ:
അമ്മ ചോദിച്ചു: മോനറിയാമോ ഈ
മരമേതാണെന്ന്? അവൻ പറഞ്ഞു: ഇലഞ്ഞി . തൊട്ടടുത്തു
നിൽക്കുന്ന മരത്തെ ചൂട്ടണ്ടിയും അമ്മ ചോദിച്ചു . അവൻ പറഞ്ഞു: ഞാവൽ.
മിടുക്കൻ.’ അമ്മ അവനെ ചേർത്തു നിറുത്തി. ഈ രണ്ടു മരങ്ങളുടെയും
പ്രത്യേകത എന്താന്നറിയാമോ? അവൻ അമ്മയെനോക്കി. അമ്മ പറഞ്ഞു:
ഇവ ഇലപൊഴിക്കാത്ത മരങ്ങളാണ്..
എന്നും നമുക്ക് തണൽ തരാനായി
ഇലപൊഴിക്കാതെ എല്ലാ
ചൂടും സഹിച്ച് നമ്മെ സഹായിക്കുന്ന നല്ല
കൂട്ടുകാരാണീ മരങ്ങൾ.
അതു കൊണ്ട് നമ്മളീ
മരങ്ങളെ സ്നേഹിക്കണം.
ഇതു പോലെയാണ് അച്ഛനും, അമ്മയും. മക്കളെ എപ്പോഴും എല്ലാ ദു:ഖങ്ങളിൽ നിന്നും രക്ഷിക്കുന്ന വലിയ തണൽമരങ്ങൾ…
ഇലപൊഴിക്കാതെ എല്ലാം സ്വയം സഹിച്ച്
മക്കളെ സംരക്ഷിക്കുന്ന വലിയൊരു വൃക്ഷമാണു മോനേ അച്ഛൻ..
അവൻ അമ്മയുടെ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കി. ആ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്
അവൻ കണ്ടു. അച്ഛൻ്റെ
കാര്യം പറയുമ്പോഴെല്ലാം
അമ്മ കരയാറുണ്ടെന്ന് അവനോർത്തു. അമ്മയുടെ കണ്ണു തുടച്ചിട്ട് ആ മടിയിലേക്ക് ചാഞ്ഞു കിടന്ന് ഉണ്ണിക്കുട്ടൻ ഇലഞ്ഞി മരത്തിൻ്റെ പടർപ്പിലേക്കു നോക്കി. പിന്നെ
ആകാശത്തേക്ക് നോക്കി ‘
അവിടെ അവൻ കണ്ടു:
ഒരുപാട് ഇലഞ്ഞിമരങ്ങൾ..നിറയെ പൂത്ത മരങ്ങളിൽ ഒരു പാട് പക്ഷികൾ .
അവൻ അമ്മയോടു പറഞ്ഞു:
എനിക്കും വലിയൊരു ഇലഞ്ഞിമരമാകണം.!
എല്ലാവർക്കും തണുത്ത
തണലു നൽകണം. അമ്മ അവനെ
ഉമ്മ കൊണ്ടു മൂടി.
ഇതു കണ്ട ഇളം കാറ്റ്
അവരെ തഴുകി കടന്നു പോയി.
ആ കാറ്റിന് ഇലഞ്ഞിപ്പൂവിൻ്റെ
സുഗന്ധമായിരുന്നു.
……..
എൻ.രഘുനാഥക്കുറുപ്പ്.