
ഓർമ്മകൾ തിരയുമ്പോൾ(ചെറുകഥ)
പഴയ ഡയറിയുടെ താളുകൾ മറിക്കുമ്പോഴാണ് കോളേജ് യൂണിയൻ തിരഞ്ഞെടുപ്പിന് നോട്ടീസ് അടിക്കാൻ തന്ന സ്ഥാനാർത്ഥികളുടെ പാസ്പോർട്ട് ഫോട്ടോസ് ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടത്. ‘കോളേജ് സാരഥികൾ’ എന്ന് എഴുതിയ പേജിൽ ആട്ട്സ് ക്ലബ് സെക്രട്ടറി ആയി മൽസരിച്ച എന്റെ ഫോട്ടോയും കൂടെ ബാക്കിയുള്ളവരുടെയും ഫോട്ടോകളും പിൻ ചെയ്യ്ത് വെച്ചിരിക്കുന്നു.
ചെയർമാൻ ആയി മൽസരിച്ച ജോസഫ് ഇന്ന് മന്ത്രിയാണ്, അവനെ ഓർക്കുമ്പോൾ അഭിമാനം മാത്രം, ഇടക്ക് വെച്ച് രാഷ്ട്രീയവും കലയും ഉപേക്ഷിച്ച ഞങ്ങൾ പലരെയും അവൻ അത്ഭുതപ്പെടുത്തുന്നു. വൈസ് ചെയർമാൻ ജെസി, അവൾ കൊച്ചുമക്കൾ ഒക്കെ ആയി അമേരിക്കയിൽ കഴിയുന്നു, ജെനറൽ സെക്രട്ടറി അജി, അങ്ങനെ ഒരോരുത്തരുടെയും പഴയ ഫോട്ടോ എടുത്ത് നോക്കി നോക്കി വന്നപ്പോഴാണ് മാഗസിൻ എഡിറ്റർ എന്ന് എഴുതിയതിന്റെ തൊട്ട് അടുത്ത് പേരിന് പകരം ഹാർട്ട് സിംബൽ ഇട്ട ഫോട്ടോ തിരിച്ച് നോക്കിയത്. വിടർന്ന മിഴികളും നുണകുഴി തെളിഞ്ഞ ചിരിയും ആയി അവൾ എന്നെ തന്നെ നോക്കുന്നു. നാൽപത് വർഷങ്ങൾക്കിപ്പുറവും ആ കണ്ണുകളിൽ നോക്കിയപ്പോൾ എന്റെ ഹൃദയം തുടിക്കുന്നു.
ഞാൻ എന്താണ് ഇത്രയും കാലം ഈ ഫോട്ടോ പോലും മറന്ന് പോയത്.
കോളേജ് കഴിഞ്ഞ് ഇറങ്ങിയ സമയത്ത് പലതവണ കത്തുകൾ അയച്ചിട്ടുണ്ട്. മറുപടി ഒന്നും വരാതെ ആയപ്പോൾ എഴുത്തും നിർത്തി. പ്രണയം തോന്നിയപ്പോൾ പറയാൻ പേടി ആയിരുന്നു, വീടും സ്ഥലവും പണയത്തിൽ നിന്ന് തിരിച്ച് എടുക്കണം, പെങ്ങളുടെ കല്യാണം, അങ്ങനെ പ്രാരാബ്ധങ്ങളുടെ മുൻപിൽ പ്രണയം മാത്രമേ മാറ്റി നിർത്താൻ പറ്റിയുള്ളൂ. അജിയോട് മാത്രം ചെറുതായി സൂചിപ്പിച്ചു. അവൾക്ക് എന്റെ പ്രണയം അറിയാമായിരുന്നു എന്ന് ഉറപ്പാണ്. എന്നിട്ടും എന്തായിരിക്കും ഞാൻ എഴുതിയ കത്തുകൾക്ക് അവൾ മറുപടി അയക്കാതിരുന്നത്, അറിയില്ല.
പ്രാരാബ്ധങ്ങൾ എല്ലാം തീർത്ത് ഒരു കരക്ക് എത്തിയപ്പോൾ വർഷങ്ങളും പോയിരുന്നു. അപ്പോളെക്കും അവളുടെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകും എന്ന് ഉറപ്പായത് കൊണ്ട്, പിന്നീട് അവൾക്ക് കത്തെഴുതിയതും ഇല്ല.
ഇപ്പോൾ എന്തോ ആ മിഴികളും നുണക്കുഴികളും ഒന്ന് കൂടി കാണാൻ കൊതി തോന്നുന്നു.
അഡ്രസ്സ് മനപാഠം ആയിരുന്നു. പെട്ടെന്ന് മോബൈൽ എടുത്ത് നോട്ട്പാടിൽ അഡ്രസ്സ് ടൈപ്പ് ചെയ്യാൻ നോക്കിയപ്പോഴാണ് നാവിൻ തുമ്പിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന അവളുടെ പേര് വിരലുകളിൽ കിട്ടാതെ വന്നത്, വെപ്രാളത്തോടെ വീണ്ടും വീണ്ടും ആലോചിച്ചു. ഇല്ല ഓർമ്മകളുടെ താളുകളിൽ അവളുടെ പേര് മാത്രം മാഞ്ഞ് പോയത് പോലെ. ആ പേര് എങ്ങനെ എനിക്ക് മറക്കാൻ കഴിയും, എന്റെ ആദ്യത്തെയും അവസാനത്തെയും പ്രണയം അവളായിരുന്നു. എന്റെ ഓർമ്മകൾ മരിച്ചാലും അവളുടെ ഓർമ്മകൾ എന്നിൽ ശേക്ഷിക്കും എന്ന് വിശ്വസിച്ചിരുന്നു. ഇപ്പോൾ പേര് തന്നെ മറന്നിരിക്കുന്നു.
പെട്ടെന്ന് എഴുന്നേറ്റ് കബോർഡ് എല്ലാം തപ്പി, പഴയ മാഗസിനോ, നോട്ടീസുകളോ എന്തെങ്കിലും കിട്ടിയാൽ അവളുടെ പേര് അതിൽ ഉണ്ടാകും എന്ന് ഉറപ്പാണ്, നന്നായി കവിതകൾ എഴുതിയിരുന്ന അവളുടെ കവിത എല്ലാ വർഷവും മാഗസിനിൽ നിറഞ്ഞ് നിന്നിരുന്നു.
എല്ലായിടത്തും നോക്കിയിട്ടും ഒന്നും കിട്ടിയില്ല, വീട് മാറി ഫ്ലാറ്റിൽ എത്തിയപ്പോൾ പഴയത് പലതും എടുത്തിരുന്നില്ല, അന്ന് കളഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകുമോ, ആകെ വട്ട് പിടിക്കുന്നത് പോലെ, ചെറിയ ചെറിയ കാര്യങ്ങൾ പലതും മറന്ന് തുടങ്ങിയത് താൻ ശ്രദ്ധിച്ച് തുടങ്ങിയിട്ട് കുറച്ച് നാളായി, പക്ഷേ അതൊക്കെ ശ്രദ്ധ കുറവ് കൊണ്ടാണെന്ന് വിചാരിച്ച് വിട്ട് കളഞ്ഞിരുന്നു. പക്ഷേ ഈ പേര്, അത് മറന്നത് എങ്ങനെ, മനസ്സിലേക്ക് എന്തോ ഭയം ഇരച്ച് കയറി.
ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിയതും ഡോക്ടറെ കണ്ടതും ഒക്കെ യാന്ത്രികമായാണ്. ഡോക്ടർ ചോദിച്ചത് പലതും ഓർത്തെടുക്കാൻ കഴിയാതെ വന്നപ്പോഴെക്കും ഞാൻ തളർന്ന് പോയിരുന്നു. മറവിയുടെ വേരുകൾ എന്റെ തലച്ചോറിൽ ആഴ്ന്ന് ഇറങ്ങി തുടങ്ങി എന്ന് ഡോക്ടർ പറഞ്ഞത് സ്വപ്നത്തിൽ എന്ന പോലെ കേട്ടു നിന്നു.
തിരിച്ച് ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങിയപ്പോൾ മറവി എന്നെ വിഴുങ്ങുന്നതിന് മുൻപ് ചെയ്യാൻ ഉള്ള കാര്യങ്ങൾ ഒരോന്ന് എഴുതി സേവ് ചെയ്യ്തു. ഫ്ലാറ്റ് പെങ്ങളുടെ പേരിൽ രജിസ്റ്റർ ചെയ്യ്ത് കൊടുത്തതും, ഓൾഡ് എയ്ജ് ഹോസ്റ്റലിൽ റൂം ബുക്ക് ചെയ്യ്തതും എല്ലാം പെട്ടെന്ന് ആയിരുന്നു. പെങ്ങൾ അവളുടെ കൂടെ വന്ന് നിൽക്കാൻ കരഞ്ഞ് കൊണ്ട് പറഞ്ഞതെങ്കിലും അവൾക്ക് ഞാൻ ഒരു ബാധ്യത ആകും എന്ന് അറിയാവുന്നത് കൊണ്ട് ഞാൻ തീരുമാനത്തിൽ ഉറച്ച് നിന്നു.
അജിയുടെ നമ്പർ ഡയൽ ചെയ്യ്ത് എല്ലാവരെയും കാണാൻ ആഗ്രഹമുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൻ ഗെറ്റ് ടുഗതർ അറേഞ്ച് ചെയ്യ്തു. പല സ്ഥലങ്ങളിൽ ഉള്ള എല്ലാവരുടെയും സൗകര്യം നോക്കി ഡേറ്റ് ഫിക്സ് ആയി വന്നപ്പോഴെക്കും പല മുഖങ്ങളും അക്ഷരങ്ങളും എന്നിൽ നിന്ന് പടി ഇറങ്ങി പോയിരുന്നു. അജിയോട് മാത്രം എന്റെ ഓർമ്മ നഷ്ടപ്പെട്ട് തുടങ്ങിയ കാര്യം സൂചിപ്പിച്ചിരുന്നു. അവൻ പറഞ്ഞ് വിട്ട കാറിൽ കോളേജിൽ ചെന്ന് ഇറങ്ങുമ്പോൾ പലരും വന്ന് കെട്ടിപ്പിടിച്ചും ഷെയ്ക്ക് ഹാൻഡ് തന്നും സ്വയം പരിചയപ്പെടുത്തി, ആരെയും തന്നെ ഓർത്തെടുക്കാൻ കഴിയാതെ തീർത്തും അപരിചിതനെ പോലെ ഞാൻ മാറി നിന്നു. അജി വന്ന് എന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു. “എടാ നീ ഇങ്ങനെ മാറി നിൽക്കാതെ, എല്ലാവരും നിന്നെ അന്വേഷിക്കുന്നു, ഗായകൻ ഒരു പാട്ട് പാടണമെന്ന്”
“എനിക്ക് ഒന്നും ഓർമ്മയിൽ ഇല്ലടാ, എന്തോ ഒരു വല്ലായ്ക പോലെ ഇവിടെ നിന്നിട്ട്, ഞാൻ തിരിച്ച് പോയാലോ”
“നീ പറഞ്ഞിട്ടല്ലേ ഞാൻ എല്ലാവരെയും വിളിച്ച് വരുത്തിയെ, എന്നിട്ട് നീ പോകുവാണെന്നോ, നല്ല കഥ” അവൻ എന്നെ വലിച്ച് നടന്നു. ഒരോരുത്തരുടെയും അടുത്ത് പോയി പേര് പറഞ്ഞ് പരിചയപ്പെടുത്തി, പഴയ മുഖങ്ങൾ എല്ലാം എന്നിൽ നിന്ന് മാഞ്ഞ് പോയത് കൊണ്ട് എല്ലാവരും എനിക്ക് പുതിയ രൂപങ്ങൾ ആയിരുന്നു. എങ്കിലും ഞാനും അവരിൽ ഒരാൾ ആകാൻ ശ്രമിച്ച് കൊണ്ടിരുന്നു.
“എടാ ഇതാരാന്ന് നോക്കിക്കെ, ഇവളെ മാത്രം ഞാൻ പറഞ്ഞ് പരിചയപ്പെടുത്തില്ല” അജി ചിരിച്ചു.
കോട്ടൺ സാരി ഉടുത്ത്, ചെറുതായി നരച്ച തലമുടി വിടർത്തി ഇട്ട്, വലിയ പൊട്ട് കുത്തി, എന്റെ മുൻപിൽ നിന്ന് അവൾ പുഞ്ചിരിച്ചു. നുണക്കുഴിയും ആ വിടർന്ന മിഴികളും ഓർമ്മകളിൽ എവിടെയോ പാറി നടക്കുന്നു, അത് എത്തിപ്പിടിക്കാൻ പറ്റാത്ത അത്ര ആഴത്തിൽ ഞാൻ വീണ് പോയിരിക്കുന്നു.
“സാജു, എന്താ ഒന്നും മിണ്ടാത്തെ, എന്നെ മനസ്സിലായില്ലേ, ഞാൻ ആനി ആണ്” അവൾ മിഴികൾ വിടർത്തി പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ അജിയെ നോക്കി. അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ സഹതാപം നിറഞ്ഞ് നിന്നു.
ആനിയെ മാറ്റി നിർത്തി അജി എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നത് കണ്ടു. ആനി കണ്ണുകൾ തുടച്ച് എന്നെ നോക്കുന്നുണ്ട്. ആനി തിരിച്ച് വന്ന് എന്റെ കൈയ്യ്കളിൽ പിടിച്ചു കുറച്ച് നേരം നിന്നു.
“അന്ന് എനിക്ക് സാജു അയച്ച കത്തുകൾക്ക് മറുപടി എഴുതി വെച്ചിട്ടും അയക്കാൻ പറ്റിയില്ല, പറ്റുമെങ്കിൽ ഇതെല്ലാം വായിക്കണം” കുറച്ച് ലെറ്ററുകൾ എന്റെ കൈയ്യിൽ തന്ന് അവൾ തിരിഞ്ഞ് നടക്കുമ്പോൾ ആ മിഴികളും നുണക്കുഴിയും ഞാൻ ഓർമ്മകളിൽ തിരയുകയായിരുന്നു.
പൊട്ടിച്ചിരികൾക്കും കുശലങ്ങൾക്കും ഇടയിലൂടെ ഞാൻ കളഞ്ഞ് പോയ ഓർമ്മകൾ പരതി നടന്നു. പക്ഷേ ഒരിക്കലും തിരിച്ച് വരാത്ത ഓർമ്മകൾ അവിടെയും എന്നെ തോൽപ്പിച്ചു.
“അജി, എനിക്ക് ഇപ്പോ നിന്നെ മാത്രമേ ഓർമ്മ കിട്ടുന്നുള്ളൂ, ചിലപ്പോൾ ഈ നിമിഷം ഞാൻ നിന്നെയും മറക്കും, ഇനി നീ എന്നെ കാണാൻ വരരുത്, മറവിയിൽ മാഞ്ഞ് പോയ പ്രിയപ്പെട്ടവർ അടുത്ത് വന്ന് അറിയുമോ എന്ന് ചോദിക്കുമ്പോൾ, എന്നോ പ്രിയപ്പെട്ട ആ മുഖം ഓർമ്മയിൽ ഇല്ല എന്ന തിരിച്ചറിവ് വല്ലാത്ത നോവ് ആണെടാ” അജിയുടെ കാറിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി തിരിഞ്ഞ് നോക്കാതെ ഞാൻ നടന്നു.
സാജു നടന്ന് അകലുന്നത് അജി നിറകണ്ണുകളോടെ നോക്കി ഇരുന്നു, അയാൾ മറന്ന് വെച്ച കത്തുകൾ അജിയുടെ കൈയ്യിൽ ഇരുന്ന് വിങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
©️Renju_Antony
ഇഷ്ടമായാൽ രണ്ട് വാക്ക് പറയുമല്ലോ💞
picture- Facebook
What a fantastic read! The humor made it even better. For further details, check out: READ MORE. Any thoughts?