കലിപ്പൻ സാറും തൊട്ടാവാടി പെണ്ണും

രചന …SMG

“ഹെന്റമ്മോ… ഈ പുഴുവീണ ശരീരം മരവിച്ചുപോയോ? നേരം ഇത്രയായിട്ടും എഴുന്നേറ്റില്ലേ? അസത്ത്‌ .

പ്രഭാതത്തിന്റെ നിശ്ശബ്ദത ഭേദിച്ച് മാലതിയുടെ അലർച്ച കാതുകളിൽ തുളച്ചുകയറിയപ്പോൾ അനു ഞെട്ടി ഉണർന്നു. തലേദിവസം രാത്രി വൈകി പഠിച്ചത് കാരണം ഉറങ്ങാൻ കഴിയാതെ പോയതുകൊണ്ടാണ് അവൾ അല്പം വൈകി എഴുന്നേറ്റത്. കണ്ണുതിരുമ്മി എഴുന്നേറ്റ് വാതിൽ തുറന്നപ്പോൾ, ഒരു കൈയ്യിൽ ചായയും മറുകയ്യിൽ ചൂലുമായി തീവ്രമായ നോട്ടത്തോടെ മാലതി നിൽക്കുന്നു.

“അതെങ്ങനെയാ, ഭൂമിയിലേക്ക് തലവട്ടം കണ്ടപ്പോയെ ചത്തുപോയില്ലേ ഇതിന്റെ തള്ള,” മാലതി പുച്ഛത്തോടെ തുടർന്നു. “ഹും… കണ്ടോ… ഇവളെയൊക്കെ എന്തിനാ ഈ വീട്ടിൽ നിർത്തിയിരിക്കുന്നത്. ഒരു ജോലിയും ചെയ്യാൻ സമ്മതിക്കില്ല, അവൾക്ക് മാത്രം വിശ്രമം വേണം,””മാലതി പല്ലുകൾ കടിച്ചു പൊട്ടിച്ചു

അനു ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിന്നു. അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി. ഈ ചീത്തവിളികൾ ഓരോ ദിവസവും കേട്ട് മടുത്തതുകൊണ്ട് അവൾക്ക് വിഷമം തോന്നിയില്ല. എന്നാൽ, അടുക്കളയിൽ നിന്ന് രാഹുലിന്റെ പരിഹാസച്ചിരി കേട്ടപ്പോൾ അവൾക്ക് സങ്കടം സഹിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.

“അയ്യോ… ദാ കിടക്കുന്നു, സുന്ദരി!” രാഹുൽ പരിഹസിച്ചു.

“ഡീ, അസത്തേ… നിനക്ക് നാണമില്ലേ? രാഹുൽ പറയുന്നത് കേട്ടില്ലേ, നീ സുന്ദരിയാണെന്ന്! പോയി കണ്ണാടിയിൽ നോക്ക്! നിന്നെ കാണാൻ ഒരു ഭീകരജീവിയെപ്പോലെയാണ്. പുഴുവീണ ശരീരം!” മാലതിയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് രാഹുൽ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.

എങ്കിലും, യഥാർത്ഥത്തിൽ അനു ഒരു സുന്ദരിയായിരുന്നു. കരിനീലക്കണ്ണുകളും കാർമേഘം പോലെയുള്ള ഇടതൂർന്ന മുടിയും ആരെയും ആകർഷിക്കുന്നതായിരുന്നു. ക്ഷീണവും ഉറക്കക്കുറവും കാരണം അവളുടെ കണ്ണുകൾക്കടിയിൽ കറുത്ത പാടുകൾ വീണിരുന്നുവെങ്കിലും, അതൊന്നും അവളുടെ സൗന്ദര്യത്തിന് മങ്ങലേൽപ്പിച്ചിരുന്നില്ല. പക്ഷേ, രാഹുലിനും മാലതിക്കും അവളുടെ പുറംമോടി മാത്രം മതിയായിരുന്നു. അവൾക്കുള്ളിലെ നന്മയും സൗന്ദര്യവും അവർ കണ്ടിരുന്നില്ല.

അനുവിന്റെ ഹൃദയം നുറുങ്ങിപ്പോയിരുന്നു. അവളുടെ കണ്ണുകൾ കൂടുതൽ നിറഞ്ഞൊഴുകി. തല കുനിച്ച് അവൾ അവിടെനിന്നും ഓടിപ്പോയി. അനുവിന്റെ ജീവിതം ഒരു പഴയ സിനിമാക്കഥ പോലെയായിരുന്നു. അവൾ ജനിച്ചപ്പോൾ അമ്മ മരിച്ചുപോയതിനാൽ, അച്ഛൻ രണ്ടാമതൊരു വിവാഹം കഴിച്ചു. അങ്ങനെയാണ് ചീത്തവിളികളുമായി മാത്രം അവളോട് സംസാരിക്കുന്ന മാലതി അവളുടെ ജീവിതത്തിലേക്ക് കടന്നുവരുന്നത്. മാലതിക്ക് ഒരു മകനുണ്ട്, രാഹുൽ. അവൻ എപ്പോഴും അനുവിനെ കളിയാക്കുകയും അവളുടെ സങ്കടങ്ങളിൽ ചിരിക്കുകയും ചെയ്യും.

വീട്ടിലെ എല്ലാ ജോലികളും വേഗത്തിൽ തീർത്ത് അവൾ കോളേജിലേക്ക് പോയി. അവിടെയും അനുവിന്റെ ദുരിതങ്ങൾക്ക് ഒരു കുറവുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. സാമ്പത്തികശാസ്ത്രം പഠിപ്പിക്കുന്ന പ്രൊഫസർ വിനോദ് ഒരു കണിശക്കാരനായിരുന്നു. ക്ലാസ്സിൽ അദ്ദേഹം തീവ്രമായ അച്ചടക്കം പാലിച്ചിരുന്നു.

അന്ന് ക്ലാസ്സിൽ കയറിയ ഉടൻ വിനോദ് ഓരോരുത്തരുടെയും വർക്കുകൾ പരിശോധിക്കാൻ തുടങ്ങി. അനുവിന്റെ ഊഴമെത്തിയപ്പോൾ അവളുടെ നോട്ട്ബുക്ക് ശൂന്യമായിരുന്നു. “അനു… നിന്റെ വർക്കെവിടെ?” വിനോദിന്റെ ശബ്ദം ക്ലാസ് റൂമിൽ മുഴങ്ങി.

അനു തല കുനിച്ച് നിന്നു. “സാർ… എനിക്ക്…”

“ഒന്നും പറയണ്ട! ഒരു ഒഴികഴിവുകളും എനിക്ക് കേൾക്കണ്ട. വീട്ടിൽ ഒരുപാട് ജോലിയുണ്ടായിരുന്നു എന്നാണോ ഇനി പറയാൻ പോകുന്നത്? ക്ലാസ്സിൽ വന്ന് ഉറങ്ങി സമയം കളയാനല്ല ഞാൻ പഠിപ്പിക്കുന്നത്. പഠിക്കാൻ താൽപര്യമില്ലെങ്കിൽ വീട്ടിലിരിക്കാം!” വിനോദ് ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു. ക്ലാസ്സിലെ എല്ലാവരും അനുവിനെ നോക്കി ചിരിച്ചു. അനുവിന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി.

അനുവിന് ഒരു കൂട്ടുകാരിയുണ്ടായിരുന്നു, ലച്ചു. അനുവിന്റെ വിഷമങ്ങളെല്ലാം ലച്ചുവിന് നന്നായി അറിയാം. വീട്ടിലെയും ക്ലാസ്സിലെയും കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞ് കരയാൻ അവൾക്ക് ലച്ചു ഒരു ആശ്രയമായിരുന്നു.

ഒരു ദിവസം, അനു ക്ലാസ്സിൽ ബോധം കെട്ട് വീണു. ക്ഷീണവും ഉറക്കമില്ലായ്മയും അവളെ തളർത്തിയിരുന്നു. അവളെ ആശുപത്രിയിൽ കൊണ്ടുപോയത് വിനോദാണ്.

ആശുപത്രിയിൽ വെച്ച് ലച്ചു വിനോദിനോട് അനുവിന്റെ അവസ്ഥയെല്ലാം വിശദീകരിച്ചു. വീട്ടിലെ ജോലിയും ദുരിതങ്ങളും കാരണം അവൾക്ക് പഠിക്കാൻ സമയം കിട്ടാറില്ലെന്നും, രാത്രി ഉറങ്ങാൻ പോലും സാധിക്കാറില്ലെന്നും ലച്ചു വിതുമ്പലോടെ പറഞ്ഞു. എല്ലാം കേട്ടപ്പോൾ വിനോദിന്റെ മനസ്സ് വേദനിച്ചു.

അന്നുതൊട്ട് വിനോദ് അനുവിനെ ശ്രദ്ധിക്കാൻ തുടങ്ങി. അവൾ വീട്ടിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ അയാൾ അവളെ പിന്തുടർന്നു. ഒരു ദിവസം, മാലതി അനുവിനെ ചീത്ത പറയുന്നതും രാഹുൽ അവളെ കളിയാക്കുന്നതും അയാൾ നേരിൽ കണ്ടു.

അനു അടുക്കളയിൽ പാത്രം കഴുകുകയായിരുന്നു. പിന്നിൽ നിന്ന് കാതോരം മാലതിയുടെ ശബ്ദം മുഴങ്ങി:

“എന്താടി, നിന്റെ ഉണ്ടക്കണ്ണും കാട്ടി നോക്കുന്നെ? ഞാൻ പറയുന്നതൊന്നും നിനക്ക് ചെവി കേൾക്കില്ലേ?”

അനു പേടിച്ച് തലതാഴ്ത്തി.

“പിന്നെ നിന്നോട് ഒരു പ്രധാനപ്പെട്ട കാര്യം പറയാം. അടുത്ത ആഴ്ച എന്റെ അനിയൻ അജയൻ ജയിലിൽനിന്ന് വരുകയാ. അവൻ വന്നാലുടൻ നിങ്ങളുടെ കല്യാണം ഞാൻ നടത്തും. ഇനി അറിഞ്ഞില്ല, പറഞ്ഞില്ല എന്ന് പറയരുത്!”

അവളുടെ വാക്കുകൾ അനുവിന് ഇടിവെട്ടേറ്റതുപോലെ തോന്നി. അവൾ വിറച്ചു, കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി.

“ഇല്ല… ഇല്ല… എനിക്ക് അതിന് സമ്മതമല്ല!” അവൾ വിക്കി വിക്കി പറഞ്ഞു.

ടപ്പ്!

അനുവിന്റെ കവിളിൽ ഒരു വലിയ അടിയുടെ ശബ്ദം മുഴങ്ങി. അവളുടെ കവിൾ പറിഞ്ഞുപോയതുപോലെ തോന്നി. കണ്ണിൽ ഇരുട്ട് കയറി.

“നിനക്കെന്താടി ഇവിടെ ഇത്ര വലിയ അധികാരം? നിന്റെ ഇഷ്ടത്തിനനുസരിച്ച് കാര്യങ്ങൾ നടക്കാൻ ഇത് നിന്റെ വീടല്ല. ഞാൻ പറയുന്നത് അനുസരിച്ചാൽ നിനക്ക് നല്ലത്.”

മാലതി അത്രയും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ദേഷ്യപ്പെട്ട് നടന്നുപോയി. അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി, തളർന്നു നിലത്തേക്ക് ഊർന്നിരുന്നു. പൊട്ടിക്കരഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൾ തലയിൽ കൈവെച്ച് നിലവിളിച്ചു.

അത് കണ്ടപ്പോൾ വിനോദിന് സഹിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അദ്ദേഹം ഉടൻതന്നെ അനുവിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് കയറിച്ചെന്നു. മാലതിയോട് കാര്യങ്ങൾ തിരക്കി. അനുവിനെ വേദനിപ്പിക്കരുതെന്നും അവളെ പഠിക്കാൻ അനുവദിക്കണമെന്നും അദ്ദേഹം ആവശ്യപ്പെട്ടു. പക്ഷേ, മാലതി അദ്ദേഹത്തോട് തട്ടിക്കയറാൻ തുടങ്ങി.

“നിങ്ങളാരാ? ഈ വീട്ടിലെ കാര്യങ്ങളിൽ ഇടപെടാൻ നിങ്ങൾക്കെന്താ അവകാശം?” മാലതിയുടെ ശബ്ദം ഉയർന്നു.

“ഞാൻ ഈ വീട്ടിലെ കാര്യങ്ങളിൽ മാത്രമല്ല, ഒരു വിദ്യാർത്ഥിയുടെ ഭാവിയെക്കുറിച്ചാണ് സംസാരിക്കുന്നത്,” വിനോദ് ശാന്തനായി പറഞ്ഞു. “നിങ്ങൾ ഒരു കുട്ടിയുടെ സ്വപ്നങ്ങളെയാണ് ഇല്ലാതാക്കുന്നത്. അവൾ നന്നായി പഠിക്കുന്ന കുട്ടിയാണ്. അവളെ അവളുടെ വഴിക്ക് വിടൂ.”

“ഓ… പഠിപ്പിക്കാൻ വന്നേക്കുന്നു! അവൾക്ക് പഠിക്കാൻ സൗകര്യമൊരുക്കാൻ ഞങ്ങളെക്കൊണ്ട് കഴിയില്ല. നിങ്ങൾക്കുവേണമെങ്കിൽ അവളെ കൊണ്ടുപോയി പഠിപ്പിക്കാം!” മാലതി പുച്ഛത്തോടെ പറഞ്ഞു.

വിനോദിന്റെ ദേഷ്യം നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അദ്ദേഹം പോലീസ് സ്റ്റേഷനിൽ വിളിച്ച് കാര്യങ്ങൾ അറിയിച്ചു. പോലീസ് വീട്ടിലെത്തി മാലതിയെയും രാഹുലിനെയും ചോദ്യം ചെയ്തു. വിനോദാണ് എല്ലാ വിവരങ്ങളും നൽകിയതെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോൾ അനുവിന് സന്തോഷവും അഭിമാനവും തോന്നി.

അതിനുശേഷം മാലതി അനുവിനോട് ഒരുപാട് മാറ്റം കാണിച്ചു. അവൾക്ക് പഠിക്കാനുള്ള സമയം കൊടുത്തു. വിനോദും ലച്ചുവും അനുവിന്റെ കൂടെ താങ്ങും തണലുമായി ഉണ്ടായിരുന്നു. അനു നന്നായി പഠിച്ച് നല്ല മാർക്കുകൾ നേടി.

പക്ഷേ, ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആ വീട്ടിലെ സന്തോഷം വീണ്ടും ഇല്ലാതായി. മാലതിയുടെ അനിയൻ, അജയൻ, ജയിലിൽ നിന്ന് തിരികെയെത്തി. ഒരാളെ മാരകമായി വെട്ടി പരിക്കേൽപ്പിച്ച കേസിലാണ് അവൻ ജയിലിൽ പോയത്. മാലതി അനുവിനെ അവനുമായി കല്യാണം കഴിപ്പിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു.

ഒരു ദിവസം, അനു മുറ്റത്ത് നിന്ന് ചെടി നനയ്ക്കുമ്പോൾ ആരോ തന്റെ പിന്നിൽ നിൽക്കുന്നത് അവൾക്ക് തോന്നി. പതിയെ അവൾ തലയുയർത്തി നോക്കിയപ്പോൾ ഒരു വഷളൻ ചിരിയോടെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന അജയനെയാണ് കണ്ടത്.

“എന്റെ അനു… കുറെ കാലങ്ങൾക്ക് ശേഷമുള്ള ഈ കൂടിക്കാഴ്ച. ഓഹ്, വല്ലാത്തൊരു കാത്തിരിപ്പ് തന്നെയായിരുന്നു പെണ്ണേ… എന്നാലും അന്നെത്തേക്കാൾ ഒന്ന് മിനുങ്ങിയിട്ടുണ്ടല്ലോടി…”

താടി ഒന്ന് ഉഴിഞ്ഞുകൊണ്ട് ഒരു വഷളൻ ചിരിയോടെ അവൻ പറഞ്ഞു. ദേഷ്യത്തോടെ അവനെ മറികടന്ന് അകത്തേക്ക് കയറാൻ നിന്നതും അജയന്റെ കൈകൾ അവളുടെ കൈത്തണ്ടയിൽ പിടിമുറുക്കി.

“എങ്ങോട്ടാടി നീ… എന്നെ പുച്ഛിച്ചുകൊണ്ട് പോകുന്നത്? എ… പറയടി…”

അനുവിന്റെ കണ്ണുകൾ പേടികൊണ്ട് വിടർന്നു. അവൾക്ക് ഒരക്ഷരം പോലും ഉരിയാടാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. ഈ ദുരന്തത്തിൽനിന്ന് ഇനി എങ്ങനെ രക്ഷപ്പെടും എന്ന് അവൾ ചിന്തിച്ചു.

അവൾ സഹായത്തിനായി ചുറ്റും നോക്കി. ആ സമയം മുറ്റത്തേക്ക് ഒരു കാർ വന്നതും അതിൽനിന്ന് ഇറങ്ങിവരുന്ന വിനോദിനെയാണ് അവൾ കണ്ടത്. അയാൾ അജയന്റെ മുന്നിലേക്ക് വന്ന് നിന്നു.

“കൈ എടുക്ക്!” വിനോദിന്റെ ശബ്ദം കനത്തു.

അജയൻ പുച്ഛത്തോടെ ചിരിച്ചു. “ഓ… നമ്മുടെ വിരസനായ സാറ്! ഈ പെണ്ണിനെ രക്ഷിക്കാൻ വന്നതാണോ? സാറ് പോയി സാറിന്റെ പണി നോക്ക് സാറേ. അല്ലാതെ ഈ എന്നെ ഉപദേശിക്കാൻ വരേണ്ട.”അതെന്റെ കൈക്കു പണിയാകും

വിനോദിന്റെ മുഖം ദേഷ്യംകൊണ്ട് ചുവന്നു. “നിന്നെപ്പോലെയുള്ള നായകളുടെ മുന്നിൽ ഈ ഉപദേശം വിലപ്പോവില്ലെന്ന് എനിക്കറിയാം. പക്ഷേ, നിയമം ഞങ്ങളുടെ കയ്യിലുണ്ട്. നീ ആരാണെന്ന് പോലീസ് സ്റ്റേഷനിലെ രേഖകളിൽ വ്യക്തമായി എഴുതിയിട്ടുണ്ട്. എന്താണ് നിനക്ക് വേണ്ടതെന്ന് അവിടെപ്പോയി പറഞ്ഞാൽ മതി.”

അജയൻ കൂടുതൽ ദേഷ്യത്തോടെ വിനോദിനെ ആക്രമിക്കാൻ പാഞ്ഞടുത്തു. അവൻ വലതുകൈമുട്ട് കൊണ്ട് വിനോദിന്റെ വയറ്റിൽ കുത്താൻ ശ്രമിച്ചു. എന്നാൽ വിനോദ് ഒഴിഞ്ഞുമാറി അവന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് തിരിച്ചു. അജയൻ വേദനകൊണ്ട് നിലവിളിച്ചു. അടുത്ത നിമിഷം വിനോദ് അജയന്റെ കഴുത്തിൽ പിടിച്ച് അടുത്തുള്ള മതിലിലേക്ക് തള്ളി. അജയന്റെ തല മതിലിലിടിച്ച് രക്തം വന്നു. അവൻ തളർന്നു നിലത്തേക്ക് ഊർന്നുവീണു.

“നിനക്കെങ്ങനെ എന്റെ അനിയനെ തൊടാൻ ധൈര്യമുണ്ടായത്?” മാലതി ദേഷ്യത്തോടെ അലറി.

അതുകേട്ട് വിനോദ് ചിരിച്ചു. “അവകാശം! എനിക്ക് മാത്രമല്ല, ഈ സമൂഹത്തിലെ എല്ലാ പൗരന്മാർക്കും അവകാശമുണ്ട്. നിങ്ങളെപ്പോലുള്ളവർ നിയമത്തെ കയ്യിലെടുക്കുമ്പോൾ, ഞങ്ങളെപ്പോലുള്ളവർ ആ നിയമം നടപ്പാക്കാൻ ഉണ്ടാകും. നിയമം നീതിയാണ്, അത് കണ്ണടച്ച് വിധി പറയില്ല. പക്ഷേ, അതിന് കാവലായി ഞങ്ങൾ ഉണ്ടാകും.“

അത് കേട്ട് മാലതിയും രാഹുലും ഒന്നും പറയാൻ കഴിയാതെ നിന്നു. അപ്പോഴേക്കും പോലീസ് സ്ഥലത്തെത്തി അജയനെ അറസ്റ്റ് ചെയ്തു. വിനോദ് അനുവിനോട് പറഞ്ഞു, “പോരൂ, നിനക്ക് ഇനി ഇവിടെ നിൽക്കേണ്ട ആവശ്യമില്ല. നിന്റെ സ്വപ്‌നങ്ങൾക്കായി പോരാടാൻ ഞാൻ നിന്റെ കൂടെയുണ്ടാകും.”

വിനോദിന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് അനുവിന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി. അവൾ വിനോദിന്റെ കൈകളിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു. “സാർ, നിങ്ങൾ എന്റെ ജീവിതം രക്ഷിച്ചു. നിങ്ങൾ ഇല്ലായിരുന്നെങ്കിൽ ഞാൻ…” അവൾ വിതുമ്പി.

“കരയരുത് അനു… നിനക്ക് പുതിയൊരു ജീവിതം തുടങ്ങാൻ സമയമായി,” വിനോദ് സ്നേഹത്തോടെ അവളെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു.

അനുവിന്റെ ജീവിതം അവിടെ പുതിയൊരു വഴിത്തിരിവിലേക്ക് കടന്നു. അവൾ വിനോദിന്റെ സഹായത്തോടെ പഠനം തുടർന്നു. ഒരുപാട് നല്ല മാർക്കുകൾ നേടി അവൾ കോളേജ് ടോപ്പർ ആയി. അനുവിന് പുതിയൊരു ജോലി ലഭിച്ചു. വിനോദും അനുവും പ്രണയത്തിലായി.

അങ്ങനെ, ഒരു ഞായറാഴ്ച രാവിലെ, അനു നന്നായി ഉറങ്ങി എഴുന്നേറ്റപ്പോൾ വിനോദ് അവൾക്കുവേണ്ടി ചായയുമായി കാത്തുനിന്നിരുന്നു.

“അനു… എഴുന്നേറ്റില്ലേ? സമയം എത്രയായെന്നറിയുമോ?” വിനോദ് സ്നേഹത്തോടെ ചോദിച്ചു.

അനു ചിരിച്ചുകൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റു. അവളുടെ മുഖത്ത് സന്തോഷം നിറഞ്ഞുനിന്നിരുന്നു. അതൊരു പുതിയ തുടക്കമായിരുന്നു. സ്വന്തമായി സ്വപ്‌നങ്ങൾ കാണാൻ കഴിയുന്ന, ആ സ്വപ്‌നങ്ങൾക്കായി പോരാടാൻ കൂടെ ഒരു താങ്ങായി വിനോദുള്ള ഒരു ജീവിതം.

അവസാനം, അവരുടെ വിവാഹനിശ്ചയം നടന്നു. വിവാഹദിനത്തിൽ, അവർ പരസ്പരം നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു. അവരുടെ കണ്ണുകളിൽ സ്നേഹവും പ്രതീക്ഷയും നിറഞ്ഞു. അവരുടെ യാത്ര, ഒരു ദുരിതപർവ്വത്തിൽ നിന്ന് പ്രണയത്തിന്റെ മധുരമായ ഒരു അദ്ധ്യായത്തിലേക്ക് എത്തിച്ചേർന്നിരിക്കുന്നു.

[wp_dark_mode style="1"]