രൗദ്രം …ചതിയുടെ കൂടാരം

രചന ..SMG

ഗ്രാമത്തിന്റെ അതിരിലെ വിജനമായ ആ തറവാട് വീടിനു മുകളിൽ ഇരുണ്ട മേഘങ്ങൾ തളംകെട്ടി നിന്നു. വീടിന്റെ പഴകിയ ഭിത്തികളെപ്പോലെ തന്നെ, അതിനുള്ളിൽ താമസിക്കുന്ന രേവതിയുടെ മനസ്സും കാലപ്പഴക്കത്താൽ ജീർണ്ണിച്ചിരുന്നു. മകൻ വിനുവിന്റെ വിട്ടുമാറാത്ത ചുമയും ശ്വാസംമുട്ടലും അവളെ തളർത്തി. ഡോക്ടർമാർ പല മരുന്നുകൾ മാറിമാറി പരീക്ഷിച്ചിട്ടും ഫലമുണ്ടായില്ല. ഓരോ ദിവസവും അവൾ മരണത്തെ മുഖാമുഖം കണ്ടു. അവളുടെ കണ്ണുകൾക്ക് താഴെ ഉറക്കമില്ലാത്ത രാത്രികളുടെ കറുത്ത പാടുകൾ തെളിഞ്ഞു.

“അമ്മേ… എനിക്ക് വയ്യ…” ചുമച്ച് കിതച്ചുകൊണ്ട് വിനു പറയുമ്പോൾ, രേവതിയുടെ നെഞ്ച് പിടഞ്ഞു. അവൾ അവനെ ചേർത്തുപിടിച്ചു, ആ നെഞ്ചിലെ ചൂടിൽ ആശ്വാസം കണ്ടെത്താൻ ശ്രമിച്ചു. “പേടിക്കണ്ട മോനേ, അമ്മയുണ്ടല്ലോ കൂടെ. നിനക്കൊന്നും വരില്ല.” അവൾ മന്ത്രിച്ചു.

അപ്പോഴാണ് ദൂരദേശത്തുനിന്ന് വന്ന ഭഗവാൻ സ്വാമിയെപ്പറ്റി അവൾ കേൾക്കുന്നത്. ഏത് അസുഖത്തിനും ഒറ്റമൂലിയുള്ള ദിവ്യപുരുഷനാണത്രേ അയാൾ. രേവതിയുടെ മനസ്സിൽ ഒരു നേർത്ത പ്രതീക്ഷയുടെ നാമ്പ് മുളച്ചു. അടുത്ത ദിവസം തന്നെ അവൾ സ്വാമിയെ കാണാൻ പുറപ്പെട്ടു.

സ്വാമിയുടെ ആശ്രമം ഒരു കുന്നിൻചെരുവിലായിരുന്നു. ചുറ്റും കാടും കാട്ടുചോലകളും. ആശ്രമത്തിനു മുന്നിൽത്തന്നെ ഒരു വലിയ ആൽമരം. അതിനുചുറ്റും ദൂരെ ദേശങ്ങളിൽ നിന്നുപോലും ആളുകൾ തിങ്ങിക്കൂടിയിരിക്കുന്നു. സ്വാമിയുടെ വേഷം ലളിതമായിരുന്നു – ഒരു കാവിമുണ്ടും മേൽക്കുഴയും. എന്നാൽ, അയാളുടെ കണ്ണുകളിൽ ഒരുതരം തീയുണ്ടായിരുന്നു, കണ്ടാൽ ആരും ഭയന്നുപോകുന്നൊരു തീവ്രത. അയാളുടെ ചുണ്ടിൽ നേർത്തൊരു കൗശലച്ചിരി ഒളിഞ്ഞിരുന്നു.

“സ്വാമി… എന്റെ മോന്…” രേവതി വിതുമ്പിപ്പോയി. അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു. വിനുവിന്റെ ക്ഷീണിച്ച മുഖം അവളുടെ മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞുനിന്നു.

രേവതിയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് സ്വാമി കണ്ണുകളടച്ച് ധ്യാനത്തിലിരുന്നു. കുറച്ചുനേരത്തിനുശേഷം കണ്ണുതുറന്ന് അയാൾ പറഞ്ഞു: “മോളേ, നിന്റെ മകനെ ബാധിച്ചിരിക്കുന്നത് വെറുമൊരു അസുഖമല്ല. നിങ്ങളുടെ തറവാട്ടിൽ കുടികൊള്ളുന്ന ഒരു ദുഷ്ടശക്തിയാണതിന് കാരണം. നിങ്ങളുടെ പൂർവ്വികർ ചെയ്ത ഒരു പാപത്തിന്റെ ഫലമാണിത്. ഒരു ബാലനെ ബലികൊടുത്ത് ആ തറവാടിന്റെ മണ്ണിനടിയിൽ കുഴിച്ചുമൂടിയിട്ടുണ്ട്. ആ ബാലന്റെ ആത്മാവാണ് ഇപ്പോൾ നിങ്ങളുടെ മകനെ വേട്ടയാടുന്നത്.” സ്വാമിയുടെ ശബ്ദത്തിൽ ഒരുതരം ഭീകരത കലർന്നിരുന്നു.

രേവതി ഭയന്നു വിറച്ചുപോയി. അവളുടെ മുഖം വിളറിവെളുത്തു. “പ്രതിവിധിയില്ലേ സ്വാമി?” അവൾ യാചിച്ചു, കൈകൾ കൂപ്പി.

“ഉണ്ട്, പക്ഷേ അതിന് കഠിനമായ പൂജകളും യജ്ഞങ്ങളും വേണ്ടിവരും. ഏകദേശം അഞ്ച് ലക്ഷത്തോളം രൂപ ചെലവ് വരും.” സ്വാമി ഒരു മടിയും കൂടാതെ പറഞ്ഞു. അയാളുടെ കണ്ണുകളിൽ ലാഭക്കൊതിയുടെ തിളക്കം മിന്നിമറഞ്ഞു.

“ആ തുകയൊന്നും ഒരു പ്രശ്നമല്ല സ്വാമി, എന്റെ മകനെ രക്ഷിക്കണം… അവന് ജീവൻ തിരികെ കിട്ടിയാൽ മതി…” രേവതി വിറയലോടെ പറഞ്ഞു. അവളുടെ ശബ്ദം നേർത്തുപോയിരുന്നു.

“എങ്കിൽ മൂന്ന് ദിവസം ശുദ്ധിയോടെ വ്രതമെടുക്കുക. നാലാം ദിവസം ഞാൻ നിങ്ങളുടെ വീട്ടിൽ വന്ന് പൂജ നടത്താം. ആ ദുഷ്ടശക്തിയെ ഞാൻ പൂർണ്ണമായും ഒഴിപ്പിക്കാം.” സ്വാമിയുടെ വാക്കുകൾ രേവതിക്ക് ആശ്വാസം നൽകി. അവളുടെ ഹൃദയത്തിൽ പുതിയൊരു പ്രതീക്ഷ നാമ്പിട്ടു.

ആ ദിനം വന്നെത്തി. സന്ധ്യയോടെ സ്വാമി രേവതിയുടെ വീട്ടിലെത്തി. കാവി വസ്ത്രധാരിയായി, നെറ്റിയിൽ ചുവന്ന തിലകവുമായി അയാൾ പൂജാസാമഗ്രികൾ നിരത്തി. രേവതിയും വിനുവും ഭയഭക്തിയോടെ നോക്കിനിന്നു.

പൂജകൾ തുടങ്ങി. അഗ്നികുണ്ഡത്തിൽ നിന്ന് പുക ഉയർന്നു. സ്വാമി ഉച്ചത്തിൽ മന്ത്രങ്ങൾ ഉരുവിട്ടു. പെട്ടെന്ന്, വിനു ചുമച്ച് നെഞ്ചിൽ കൈവെച്ച് പിടയാൻ തുടങ്ങി. അവന്റെ കണ്ണുകൾ ചുവന്നു, പേടിപ്പിക്കുന്ന ശബ്ദമുണ്ടാക്കി. ഇത് രേവതിയെ കൂടുതൽ ഭയപ്പെടുത്തി. അവൾ കണ്ണടച്ച് ഈശ്വരനെ വിളിച്ചു.

“ഇത് അവൻ തന്നെയാണ്! ദുഷ്ടശക്തി അവനിലൂടെ വെളിപ്പെടുന്നു!” സ്വാമി വിളിച്ചുപറഞ്ഞു. അയാൾ വിനുവിന്റെ നെഞ്ചിൽ ഒരു പിടി ഭസ്മം വിതറി. ഭസ്മം നെഞ്ചിൽ വീണതും വിനു നിലവിളിച്ചുകൊണ്ട് തറയിലേക്ക് വീണു. രേവതിയുടെ ഹൃദയം നിലച്ചുപോയെന്ന് തോന്നി.

ഈ സമയം, വീടിന്റെ മുൻവാതിൽ ശക്തിയായി തുറക്കപ്പെട്ടു. ഉള്ളിലേക്ക് കടന്നുവന്നത് രേവതിയുടെ സഹോദരൻ, ആനന്ദ് വർമ്മ ആയിരുന്നു. അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ കലിപൂണ്ട കാളക്കൂറ്റന്റെ രൗദ്രഭാവം. മുഷ്ടി ചുരുട്ടി, ദേഷ്യം കടിച്ചമർത്തിയാണ് അവന്റെ നിൽപ്പ്. അവന്റെ കാവിമുണ്ടും വിയർപ്പുപൊടിഞ്ഞ നെറ്റിയും അവന്റെ ദൃഢനിശ്ചയം വിളിച്ചോതി.

“നിർത്തടാ ഈ കള്ളനാടകം!” ആനന്ദിന്റെ ശബ്ദം ആ വീട്ടിൽ മുഴങ്ങി. സ്വാമിയും രേവതിയും ഞെട്ടി അവനെ നോക്കി.

“ആനന്ദ്… നീയെന്താ ഇവിടെ?” രേവതി ഭയത്തോടെ ചോദിച്ചു.

“ഇവൻ എന്റെ മരുമകനെ കൊല്ലാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടും നിനക്കെങ്ങനെ ഇത് വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞു രേവതി?” ആനന്ദ് സ്വാമിയെ ചൂണ്ടി പറഞ്ഞു. അവന്റെ ശബ്ദം കനത്തു.

ആനന്ദ് സ്വാമിയുടെ അടുത്തേക്ക് പാഞ്ഞടുത്തു. ഒരു നിമിഷം പോലും കാത്തുനിൽക്കാതെ അവന്റെ കൈ സ്വാമിയുടെ കരണത്ത് ആഞ്ഞടിച്ചു. ശക്തമായ അടിയിൽ സ്വാമി തെറിച്ച് അഗ്നികുണ്ഡത്തിനരികിലേക്ക് വീണു. അവന്റെ മുഖത്ത് ഞെട്ടലും വേദനയും ഒരുമിച്ചു തെളിഞ്ഞു. മൂക്കിലൂടെ നേർത്ത ചോരപ്പാടുകൾ ഒലിച്ചിറങ്ങി.

“നീ… നീയെങ്ങനെ…?” സ്വാമി വിക്കി വിക്കി ചോദിച്ചു, മുഖം പൊത്തിപ്പിടിച്ച്.

“എന്നെ നിസ്സാരനായി കണ്ടോടാ കള്ളാ?” ആനന്ദ് അവനു നേരെ കുനിഞ്ഞുനിന്ന് അലറി. “അഞ്ചുവർഷം മുൻപ് നീ എന്റെ സുഹൃത്ത് രാജന്റെ ജീവിതം തകർത്തപ്പോൾ, അവന്റെ ഭാര്യയെ ചതിച്ച് സ്വത്ത് തട്ടിയെടുത്തപ്പോൾ, അന്ന് നിനക്കൊരു ശിക്ഷ കിട്ടണമെന്ന് ഞാൻ ഉറപ്പിച്ചതാണ്. അന്നുമുതൽ നിന്റെ ഓരോ ചലനങ്ങളും എന്റെ കണ്ണിലുണ്ടായിരുന്നു!” ആനന്ദിന്റെ വാക്കുകളിൽ വർഷങ്ങൾ പഴക്കമുള്ള പക ആളിക്കത്തി.

സ്വാമി ഭയത്തോടെ ചുറ്റും നോക്കി. ആനന്ദ് മൊബൈൽ എടുത്ത് ഒരു കോൾ ചെയ്തു. “സാർ, പ്രതിയെ പിടികൂടി. ഇങ്ങോട്ട് വരാൻ പറയൂ.”

കുറച്ചു നിമിഷങ്ങൾക്കകം പൊലീസ് ജീപ്പിന്റെ സൈറൺ മുഴങ്ങി. പൊലീസ് അകത്തേക്ക് കയറിവന്നു. ഇൻസ്‌പെക്ടർ ജോൺ ആനന്ദിന് സല്യൂട്ട് നൽകി. “സർ, പ്രതിയെ കസ്റ്റഡിയിലെടുക്കാൻ ഞങ്ങൾ തയ്യാറാണ്.”

സ്വാമി ഞെട്ടിപ്പോയി. “സിഐ ജോൺ? നീയെങ്ങനെ…?”

“ഞാൻ നിങ്ങളുടെ ഈ നാടകങ്ങളെല്ലാം അറിഞ്ഞുകൊണ്ടാണ് ഇവിടേക്ക് വന്നത്. ഈ വീട്ടിൽ രേവതിയുടെ മകന് യാതൊരു ദുഷ്ടശക്തിയുടെയും ഉപദ്രവവുമില്ല. അവന് ആസ്ത്മയാണ്. ഇന്നലെ ഞാൻ തന്നെ ഡോക്ടറെ കണ്ട് അവന്റെ ചികിത്സ ആരംഭിക്കാൻ ഏർപ്പാടാക്കിയിട്ടുണ്ട്.” ആനന്ദ് പറഞ്ഞു. അവന്റെ ശബ്ദത്തിൽ ഉറപ്പുണ്ടായിരുന്നു. “ഇവൻ ഇവിടെ പൂജയുടെ പേരിൽ ചെയ്തതെല്ലാം വെറും തട്ടിപ്പാണ്. വിനുവിനെ മയക്കാൻ വേണ്ടി ഇവൻ ഉപയോഗിച്ച മരുന്ന് ഞാൻ പിടിച്ചെടുത്തിട്ടുണ്ട്.”

അന്നേരം, പുറത്തുനിന്ന് മൂന്നു സ്ത്രീകൾ പൊലീസിനൊപ്പം അകത്തേക്ക് വന്നു. അവരെ കണ്ടതും സ്വാമിയുടെ മുഖം വിളറിവെളുത്തു. അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ ഭയം നിറഞ്ഞു.

“ഇവരെ നിനക്ക് ഓർമ്മയുണ്ടോടാ പന്നീ?” ആനന്ദ് സ്വാമിയോട് ചോദിച്ചു. “ഇവൾ, രോഗം മാറ്റിത്തരാമെന്ന് പറഞ്ഞ് നീ പണം തട്ടിപ്പറിച്ച ആ വൃദ്ധയും അവരുടെ മകളുമാണ്. അപ്പുറത്ത് നിൽക്കുന്നത്, നിന്റെ ദിവ്യജലം കുടിപ്പിച്ച് മയക്കി നീ ക്രൂരമായി പ്രാപിച്ച് ഗർഭിണിയാക്കിയ ശേഷം ഉപേക്ഷിച്ച പെൺകുട്ടിയാണ്.“

സ്ത്രീകൾ നിറകണ്ണുകളോടെ സ്വാമിയെ നോക്കി. അവർക്ക് പറയാൻ വാക്കുകളുണ്ടായിരുന്നില്ല, കണ്ണീർ മാത്രം. അവരുടെ മുഖത്ത് വർഷങ്ങൾ നീണ്ട വേദനയുടെ കഥയുണ്ടായിരുന്നു.

“നിങ്ങൾ മനുഷ്യരുടെ വിശ്വാസത്തെ ചൂഷണം ചെയ്തു. അവരുടെ ഭയത്തെ ഉപയോഗിച്ച് പണമുണ്ടാക്കി. ഇവരെപ്പോലുള്ള നിഷ്കളങ്കരായ മനുഷ്യരെ ചതിച്ച് നീ നേടിയതെല്ലാം, അതിനിവിടെ തിരിച്ചുതരണം.” ആനന്ദ് ദേഷ്യത്തിൽ പറഞ്ഞു. അവന്റെ ഓരോ വാക്കിലും അഗ്നി നിറഞ്ഞു. “നിയമം അതിന്റെ വഴിക്ക് പോകും. നീ ചെയ്ത തെറ്റുകൾക്ക് അർഹിക്കുന്ന ശിക്ഷ ലഭിക്കും.”

സ്വാമി തലകുനിച്ചു നിന്നു. അവന്റെ മുഖത്ത് ഭയവും നിസ്സഹായതയും തെളിഞ്ഞു. പ്രതികരണമില്ലാതെ അവൻ നിന്നു.

“വിശ്വാസം വേണം, പക്ഷേ അന്ധവിശ്വാസം അരുത്.” ആനന്ദ് രേവതിയെ നോക്കി പറഞ്ഞു. രേവതിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു. ഭയവും ലജ്ജയും അവളെ പൊതിഞ്ഞു. “നമ്മുടെ ജീവിതത്തിൽ പ്രശ്നങ്ങൾ വരുമ്പോൾ, അതിനെ നേരിടാൻ നിയമപരമായ മാർഗ്ഗങ്ങളുണ്ട്, ശാസ്ത്രീയമായ വഴികളുണ്ട്. അല്ലാതെ ഇത്തരം തട്ടിപ്പുകാരുടെ വലയിൽ ചെന്ന് ചാടരുത്. ഇങ്ങനെയുള്ളവർ മനുഷ്യരുടെ ഭയത്തെയാണ് മുതലെടുക്കുന്നത്. ആ ഭയം ഇനി ഇവരെപ്പോലുള്ളവരിലും ഉണ്ടാകണം. ഒരു മനുഷ്യനെങ്കിലും ഈ തെറ്റ് മനസ്സിലാക്കി മാറിച്ചിന്തിച്ചാൽ അതാണ് നമുക്കുള്ള ഏറ്റവും വലിയ വിജയം.”

പോലീസ് സ്വാമിയെ വിലങ്ങണിയിച്ച് പുറത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോകുമ്പോൾ, അയാൾ രേവതിയെയും വിനുവിനെയും നോക്കി. രേവതിയുടെ കണ്ണുകളിൽ ഇപ്പോൾ ഭയമില്ലായിരുന്നു, പകരം ആനന്ദിനോടുള്ള നന്ദിയായിരുന്നു. വിനുവാകട്ടെ, പതിയെ ശ്വാസമെടുത്ത് അവരെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.