
രചന… SMG
സാഗർ, തൻ്റെ മുത്തശ്ശൻ്റെ വലിയ തറവാട്ടു വീട്ടിലെ തണുത്ത ലൈബ്രറിയിൽ, കനമുള്ള പഴയ രേഖകൾക്കിടയിൽ തലപൂഴ്ത്തിയിരുന്നു. നെറ്റി ചുളിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്, ഉള്ളിലെ ദേഷ്യം മുഖത്ത് തെളിഞ്ഞുകാണാം. “ഈ പെണ്ണുങ്ങളെക്കൊണ്ട് പൊറുതിമുട്ടി! ഇവരെന്താ ഈ ലോകത്ത് നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷരാകാത്തത്?” പതിയെ പിറുപിറുത്തു. കോളേജ് പഠനകാലത്ത് ഒരു പെൺകുട്ടി സാഗറിനെ വഞ്ചിച്ച് അവന്റെ പണവും പ്രണയവും അപഹരിച്ചതിന് ശേഷം സ്ത്രീകൾ അവനൊരു അലർജിയായിരുന്നു. എന്തിനും ഏതിനും തീപ്പൊരിപോലെ ചൂടാകുന്ന സ്വഭാവം. അപ്പോഴാണ്, അവൻ്റെ വക്കീലും വിശ്വസ്തനുമായ വിശ്വനാഥൻ മാമൻ നേരിയ പുഞ്ചിരിയോടെ മുറിയിലേക്ക് കടന്നുവന്നത്.
“സാഗർ, മോനേ… ആ വിൽപത്രത്തിൽ ചെറിയൊരു പ്രശ്നമുണ്ട്,” വിശ്വനാഥൻ മാമൻ ഗൗരവത്തിൽ പറഞ്ഞു.
സാഗർ തലയുയർത്തി. “എന്ത് പ്രശ്നം? അച്ഛൻ മരിച്ചതിന് ശേഷം ഈ സ്വത്തുക്കളുടെ തലവേദന എനിക്കിപ്പോൾ താങ്ങാൻ വയ്യ മാമാ. എത്രയും പെട്ടെന്ന് എല്ലാം എൻ്റെ പേരിലേക്ക് മാറ്റണം.”
“അങ്ങനെ പെട്ടെന്ന് നടക്കില്ല മോനേ. മുത്തശ്ശൻ ഒരു നിബന്ധന വെച്ചിട്ടുണ്ട്.”
“നിബന്ധനയോ? എന്താ ആ നിബന്ധന?” സാഗറിൻ്റെ സ്വരം പതിയെ ഉയർന്നു, അത് ഒരു കൊടുങ്കാറ്റിൻ്റെ മുന്നറിയിപ്പ് പോലെയായിരുന്നു.
വിശ്വനാഥൻ മാമൻ വിൽപത്രം തുറന്നുപിടിച്ച് ഒരു ഭാഗം വായിച്ചു: “എൻ്റെ ഏക അനന്തരാവകാശിയായ സാഗർ, ഇരുപത്തിയെട്ടാം വയസ്സിന് മുൻപ് വിവാഹിതനാകണം. ശേഷം, ആറുമാസക്കാലം തൻ്റെ ഭാര്യയോടൊപ്പം ഈ തറവാട്ടിൽ സന്തോഷത്തോടെ ജീവിക്കണം. അതിനുശേഷം മാത്രമേ അവന് പൂർണ്ണ അവകാശം ലഭിക്കുകയുള്ളൂ.”
സാഗർ ഞെട്ടിത്തരിച്ചു. കണ്ണുകൾ പുറത്തേക്ക് തള്ളി. “വിവാഹമോ? മാമാ, നിങ്ങൾക്കറിയുന്നതല്ലേ എനിക്ക് പെണ്ണുങ്ങളെ തീരെ ഇഷ്ടമല്ലെന്ന്? കല്യാണം കഴിക്കില്ലെന്ന് ഞാൻ എത്ര തവണ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്? മുത്തശ്ശൻ എന്തിനാ ഇങ്ങനെ ഒരു ആപ്പുവെച്ചത്? എൻ്റെ ജീവിതം നശിപ്പിക്കാനോ?” കസേരയിൽ നിന്ന് ചാടിയെഴുന്നേറ്റ്, മുറിയിൽ അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും നടന്നു, ഭ്രാന്തെടുത്തവനെപ്പോലെ.
“അത് മുത്തശ്ശൻ്റെ ആഗ്രഹമായിരുന്നു മോനേ. നീ ഒറ്റയ്ക്ക് ജീവിക്കുന്നത് അദ്ദേഹത്തിന് ഇഷ്ടമായിരുന്നില്ല. ഒരു കുടുംബം വേണമെന്ന് അദ്ദേഹം എപ്പോഴും പറയുമായിരുന്നു. ഇനിയിപ്പോൾ എന്തുചെയ്യും? വഴിയടഞ്ഞല്ലോ.”
“ഇതൊന്നും നടക്കില്ല മാമാ. ഞാൻ കല്യാണം കഴിക്കില്ല. എനിക്കീ സ്വത്ത് വേണ്ട! ഒരു സ്ത്രീ എൻ്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് വന്നാൽ ഈ വീട് ഒരു യുദ്ധക്കളമാകും, അതല്ലെങ്കിൽ ഒരു സൈലൻ്റ് ചേംബർ! എനിക്കിതൊന്നും താങ്ങാൻ വയ്യ,” സാഗർ കൈകൾ കൂട്ടിത്തിരുമ്മി.
“ഒരു വഴിയുണ്ട് മോനേ. ആരും അറിയാതെ, ഒരു കരാർ വിവാഹം? ആറുമാസത്തേക്ക് മാത്രം. ആ സമയത്ത് സന്തോഷത്തോടെ ജീവിച്ചെന്ന് കാണിച്ചാൽ മാത്രം മതി. എന്നിട്ട് പിരിയാം. ഈ കോടിക്കണക്കിന് രൂപയുടെ സ്വത്ത് വെറുതെ കളയുന്നത് ബുദ്ധിയല്ല.”
സാഗർ ഒരു നിമിഷം ആലോചിച്ചു. അവൻ്റെ ഉള്ളിൽ ഒരു വെള്ളിടി വെട്ടി. “കരാറോ? അങ്ങനെയാണെങ്കിൽ ആലോചിക്കാം. പക്ഷേ, ആരും അറിയരുത്. എൻ്റെ പേര് ആരും കേൾക്കാൻ പാടില്ല. ആറുമാസം… അതിനുശേഷം എനിക്കെൻ്റെ പഴയ, സ്വസ്ഥമായ ജീവിതത്തിലേക്ക് മടങ്ങണം. ഒരു പെണ്ണിൻ്റെ ശല്യവും ഇല്ലാതെ.”
നഗരത്തിലെ ഒരു ചെറിയ ആശുപത്രിയിൽ, നിവേദിത തൻ്റെ അനിയത്തിയുടെ ചികിത്സാ രേഖകളുമായി ഡോക്ടറെ കാണാൻ കാത്തുനിൽക്കുകയായിരുന്നു. അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ ആശങ്കയുടെ നിഴലാട്ടം. അച്ഛൻ കുറച്ചുകാലം മുൻപ് മരിച്ചു. അമ്മ കിടപ്പിലായി. അനിയത്തിക്ക് ഹൃദയസംബന്ധമായ അസുഖമാണ്. വലിയൊരു തുക ഓപ്പറേഷന് ആവശ്യമാണ്. അവൾക്ക് എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയില്ലായിരുന്നു. അപ്പോഴാണ് വിശ്വനാഥൻ മാമൻ്റെ ഫോൺ വരുന്നത്, ഒരു രക്ഷകനെപ്പോലെ.
“നിവേദിതാ, ഒരു സഹായം വേണം.”
“പറയൂ മാമാ. എനിക്ക് എന്ത് ചെയ്യാനാവും?”
“എനിക്കൊരു കുട്ടിയെ അറിയാം. സാമ്പത്തികമായി നല്ല നിലയിലാണ്. പക്ഷേ ഒരു പ്രത്യേക സാഹചര്യത്തിൽ ഒരു കരാർ വിവാഹം വേണം . ആറുമാസത്തേക്ക്. അതിന് വലിയൊരു തുക പ്രതിഫലമായി നൽകും. നിനക്ക് താല്പര്യമുണ്ടോ?”
നിവേദിതയുടെ ഉള്ളിൽ പ്രതീക്ഷയുടെ ഒരു തിരി തെളിഞ്ഞു. “എനിക്ക്… എനിക്ക് താൽപര്യമുണ്ട് മാമാ. എനിക്കിപ്പോൾ പണത്തിന് അത്യാവശ്യമാണ്. എൻ്റെ അനിയത്തിയുടെ ഓപ്പറേഷൻ…” അവളുടെ സ്വരം ഇടറി.
“അതെനിക്കറിയാം മോളെ. നീ വിഷമിക്കണ്ട. എല്ലാം ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം. പക്ഷേ, ഒരു കാര്യം, ഈ വിവാഹം ഒരു കരാറാണ്. ആറുമാസത്തിന് ശേഷം അവരവരുടെ വഴിക്കായിരിക്കും. അവൻ്റെ സ്വഭാവം അല്പം മോശമാണ്. പെണ്ണുങ്ങളോട് ഒട്ടും താല്പര്യമില്ലാത്ത ഒരു ദേഷ്യക്കാരനാണ്.”
നിവേദിത ആലോചിച്ചു. “ദേഷ്യക്കാരനാണോ? എന്നാലും സാരമില്ല മാമാ. എൻ്റെ അനിയത്തിക്ക് വേണ്ടി ഞാൻ എന്തു സഹിക്കാനും തയ്യാറാണ്. ഇതൊരു അഭിനയമായി കണ്ടാൽ മതിയല്ലോ.”
“എന്നാൽ ഒരു ദിവസം ഞാൻ നിനക്ക് അയാളുടെ വീട്ടിലേക്ക് പോകാനുള്ള സൗകര്യം ഒരുക്കാം. പരസ്പരം സംസാരിച്ചതിന് ശേഷം തീരുമാനിക്കാം.”
പിന്നീട് ഒരു ദിവസം, നിവേദിത സാഗറിൻ്റെ വീട്ടിലെത്തി.
“നീയാണോ ആ പെണ്ണ്?” സാഗർ പുച്ഛത്തോടെ ചോദിച്ചു, അവളെ ഒരു അന്യഗ്രഹജീവിയെപ്പോലെ നോക്കി.
“എൻ്റെ പേര് നിവേദിത.” അവൾ ശാന്തമായി, എന്നാൽ നേരിയ കുസൃതിയോടെ പറഞ്ഞു.
“ഓ, പേര് കേട്ട്. ഞാൻ കാര്യം വ്യക്തമാക്കാം. ഇത് വെറും ഒരു കരാറാണ്. ആറുമാസം. അതിനപ്പുറം ഒന്നും പ്രതീക്ഷിക്കരുത്. എൻ്റെ ഇഷ്ടാനിഷ്ടങ്ങൾക്കനുസരിച്ച് നീ ഇവിടെ ജീവിക്കണം. എൻ്റെ മറ്റു കാര്യങ്ങളിൽ തലയിടരുത്. എന്നെ ശല്യം ചെയ്യരുത്. മിണ്ടാതിരിക്കാൻ പഠിക്കണം, ഒരു പ്രതിമയെപ്പോലെ.”
“അതെന്താ? ഞാൻ നിങ്ങളുടെ ഭാര്യയല്ലേ? ഭാര്യക്ക് ഭർത്താവിൻ്റെ കാര്യങ്ങളിൽ തലയിടാൻ പാടില്ലെന്നെവിടെയാ എഴുതിവെച്ചിരിക്കുന്നത്? വിൽപത്രത്തിൽ അങ്ങനെ വല്ലതും ഉണ്ടോ?” നിവേദിത ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
സാഗർ ഞെട്ടി. അവൻ്റെ കണ്ണുകൾ പുറത്തേക്ക് തള്ളി. “നീ… നീ എന്നെ കളിയാക്കുകയാണോ? എൻ്റെ മുന്നിൽ നിന്ന് ചിരിക്കാൻ നിനക്കെങ്ങനെ ധൈര്യം വന്നു? ഇത് കോടതി മുറിയല്ല, എൻ്റെ വീടാണ്! സൈലൻ്റ് സോണാണ്!”
“അയ്യോ, ചിരിക്കരുതെന്ന് കരാറിലുണ്ടായിരുന്നില്ലല്ലോ സാഗറേട്ടാ. ഞാൻ വിചാരിച്ചു നമുക്ക് പരസ്പരം കുറച്ച് തമാശകളൊക്കെ പറയാമെന്ന്. സന്തോഷത്തോടെ ജീവിക്കണമെന്ന് വിൽപത്രത്തിൽ ഉണ്ടല്ലോ. തമാശയില്ലാതെ എങ്ങനെയാ സന്തോഷിക്കുക?”
“തമാശയോ? എനിക്കിതൊന്നും തമാശയല്ല. നീ എൻ്റെ ജീവിതത്തിൽ വരുന്നതും ഒരു തമാശയായിട്ടാണ് ഞാൻ കാണുന്നത്. അതുകൊണ്ട്, മര്യാദയ്ക്ക് നിന്നാൽ നിനക്ക് കൊള്ളാം. അല്ലെങ്കിൽ ഈ വീട് നീ അറിയാത്ത ഒരു ഭീകരലോകമായി മാറും.” സാഗർ അലറി, അവൻ്റെ സ്വരം മുറിയിൽ പ്രതിധ്വനിച്ചു.
നിവേദിത പുഞ്ചിരിച്ചു. “ശരി സാഗറേട്ടാ. ഞാൻ മര്യാദയ്ക്ക് നിന്നോളാം.” അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ ഒരു കുസൃതി ഒളിഞ്ഞിരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു, സാഗറിന് അതൊരു യുദ്ധപ്രഖ്യാപനം പോലെ തോന്നി.
വിവാഹം നിശ്ചയിച്ചു. ചുരുക്കം ചില ആളുകളുടെ സാന്നിധ്യത്തിൽ ആ വിവാഹം നടന്നു. സാഗർ ഒരുതരം മരവിപ്പിലായിരുന്നു, മുഖത്ത് സന്തോഷത്തിൻ്റെ ഒരു പൊടിപോലുമില്ലാതെ. നിവേദിതയാകട്ടെ, ഒരു നവവധുവിൻ്റെ നാണവും പുഞ്ചിരിയുമില്ലാതെ, യാതൊരു ഭാവഭേദവുമില്ലാതെയും നിന്നു. ആ വിവാഹം ഒരു ബിസിനസ് മീറ്റിംഗ് പോലെയായിരുന്നു, യാതൊരു വികാരവും ഇല്ലാത്ത ഒന്ന്.
വിവാഹശേഷം അവർ പുതിയ വീട്ടിലേക്ക് താമസം മാറ്റി. അവിടെ വഴക്കുകൾക്ക് അതോടെ തുടക്കമായി. രാവിലെ എഴുന്നേറ്റാൽ സാഗറിൻ്റെ ദേഷ്യം വകവെക്കാതെ നിവേദിത അവൻ്റെ അടുത്തേക്ക് പോകും.
“ഈ ചവറൊക്കെ ഇവിടെയാണോ ഇട്ടേക്കുന്നത്? നിനക്കൊന്ന് അടുക്കളയിൽ കൊണ്ടിട്ടാൽ എന്താ? ഇത് എൻ്റെ വീടാണ്, അല്ലാതെ നിൻ്റെ തറവാടല്ല!” സാഗർ ദേഷ്യത്തിൽ ചോദിച്ചു, അവൻ്റെ മുഖത്ത് വെറുപ്പ് നിറഞ്ഞു.
“അയ്യോ സാഗറേട്ടാ, ഞാൻ വിചാരിച്ചു സാഗറേട്ടൻ ഇതിനകം അടുക്കളയിൽ കൊണ്ടിട്ടുണ്ടാകുമെന്ന്. സാഗറേട്ടൻ നല്ലൊരു ഭർത്താവല്ലേ? വീട്ടുകാര്യങ്ങളൊക്കെ ശ്രദ്ധിക്കുന്ന ആളല്ലേ? ഒരു ഫെമിനിസ്റ്റ് ടച്ച് ഉള്ള ആളല്ലേ?”
“ഞാനോ? ഞാൻ ഭർത്താവോ? ഞാൻ വെറും കരാർ ഭർത്താവാണ്. നീ നിൻ്റെ കാര്യവും നോക്കി നടന്നാൽ മതി. എന്നെക്കൊണ്ട് അടുക്കളപ്പണി ചെയ്യിക്കാൻ നോക്കണ്ട. അതും എൻ്റെ വീട്ടിൽ!”
“അതിനെന്താ സാഗറേട്ടാ? കരാറാണെങ്കിലും ഭർത്താവായിട്ട് അഭിനയിക്കേണ്ടി വരുമല്ലോ. ഒരു ദിവസം ഈ ഡയലോഗൊക്കെ കാണാതെ പഠിച്ചാൽ മതി, പിന്നെ എളുപ്പമാകും. ഓസ്കാർ കിട്ടാനും സാധ്യതയുണ്ട്!” നിവേദിത ചിരിച്ചു.
ഒരു ദിവസം രാവിലെ സാഗർ കോഫി കുടിക്കാൻ ചെന്നപ്പോൾ കപ്പിൽ പഞ്ചസാര കൂടുതലായിരുന്നു.
“ഇതാരാ ഇതിൽ പഞ്ചസാര മുഴുവൻ വാരിയിട്ടത്? എനിക്ക് ഷുഗർ വരുമല്ലോ! അവൻ കപ്പ് മേശപ്പുറത്തടിച്ചു, കോഫി ചിതറി.
“ഓ, ഷുഗറോ? സാഗറേട്ടന് ഇപ്പോൾ തന്നെ ദേഷ്യം കാരണം പ്രഷർ ഉണ്ടല്ലോ. ഒരു സ്വീറ്റ്നെസ്സ് വരട്ടെ എന്ന് വിചാരിച്ചാ ഞാൻ ഇട്ടത്. ജീവിതത്തിൽ അല്പം മധുരം വേണമല്ലോ, പ്രത്യേകിച്ച് സാഗറേട്ടൻ്റെ ജീവിതത്തിൽ!” നിവേദിത കണ്ണിറുക്കി.
സാഗർ അവളെ തുറിച്ചുനോക്കി. “നീ എൻ്റെ ക്ഷമ പരീക്ഷിക്കുകയാണോ?”
“അയ്യോ, ഞാൻ വെറുതെ ഒന്ന് ചിരിച്ചെന്നേയുള്ളൂ,” അവൾ നിഷ്കളങ്കമായി പറഞ്ഞു. സാഗറിന് അവളെ കൊല്ലാനുള്ള ദേഷ്യമുണ്ടായിരുന്നു, പക്ഷേ അവൾ ചിരിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ദേഷ്യം എങ്ങോ പോയിമറഞ്ഞു, പകരം ഒരുതരം നിസ്സഹായത അവനെ പിടികൂടി.
ദിവസങ്ങൾ കടന്നുപോകുന്തോറും സാഗറിന് ഒരു കാര്യം മനസ്സിലായി. അവൾ എത്ര ദേഷ്യപ്പെട്ടാലും അവളിൽ നിന്ന് ഒരു തുള്ളി കണ്ണുനീർ പോലും വീഴില്ല. അവൾ തിരിച്ച് ചിരിക്കും, അല്ലെങ്കിൽ തമാശ പറയും. ഇത് സാഗറിന് പുതിയ അനുഭവമായിരുന്നു. അവൻ്റെ ദേഷ്യം പതിയെ കുറയാൻ തുടങ്ങി, അവളോട് വഴക്ക് കൂടുന്നത് ഒരു വിനോദമായി മാറി.
ഒരു ദിവസം സാഗറിൻ്റെ കൂട്ടുകാർ അവനെ കാണാൻ വന്നു. നിവേദിത അവരെ നന്നായി സൽക്കരിച്ചു. അവളുടെ തമാശകളും സംസാരവും സാഗറിൻ്റെ കൂട്ടുകാർക്ക് വലിയ ഇഷ്ടമായി. “സാഗർ, നീയൊരു ഭാഗ്യവാനാ. ഈ ഭ്രാന്തിയെ എവിടെ നിന്ന് കിട്ടി? ഇവളെ കിട്ടിയതുകൊണ്ട് നീ കല്യാണം കഴിക്കില്ലെന്ന് വാശി ഉപേക്ഷിച്ചത് നന്നായി! നിങ്ങളുടെ വഴക്കുകൾ കേൾക്കാൻ നല്ല രസമുണ്ട്,” ഒരു കൂട്ടുകാരൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു. സാഗർ ആദ്യമായി അവളുടെ മുന്നിൽ വെച്ച് പൊട്ടിച്ചിരിച്ചുപോയിരുന്നു.
അന്ന് രാത്രി, സാഗർ നിവേദിതയോട് പറഞ്ഞു, “എൻ്റെ കൂട്ടുകാർക്ക് നിന്നെ വലിയ ഇഷ്ടമായി. നിൻ്റെ വായിൽ ഇരിക്കുന്നത് കേട്ടപ്പോൾ അവർക്ക് ചിരിയടക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. ഒരു കോമഡി ഷോ കാണുന്നപോലെയായിരുന്നു എന്ന്.”
“ഓഹോ, അത്രക്കായോ? സാഗറേട്ടൻ എന്നെ ഇഷ്ടപ്പെടാൻ തുടങ്ങിയോ? കരാർ തെറ്റിച്ചാലോ?” അവൾ കളിയാക്കി.
“ഞാനോ? ഒരിക്കലുമില്ല. വെറുതെ പറഞ്ഞെന്നേയുള്ളൂ.” സാഗർ മുഖം തിരിച്ചു. പക്ഷെ അവൻ്റെ ഉള്ളിൽ ഒരുതരം സന്തോഷം തോന്നി.
നിവേദിത സാഗറിൻ്റെ ഇഷ്ടങ്ങളെയും അനിഷ്ടങ്ങളെയും ശ്രദ്ധിക്കാൻ തുടങ്ങി. അവനിഷ്ടപ്പെട്ട ഭക്ഷണം പാചകം ചെയ്യും, അവൻ്റെ സാധനങ്ങൾ അടുക്കിവെക്കും. അവൻ്റെ ദേഷ്യം കണ്ടില്ലെന്ന് നടിച്ച് അവൾ അവനെ കൂടുതൽ കൂടുതൽ ശ്രദ്ധിച്ചു. ഒരുദിവസം സാഗറിന് വയ്യാതായി. നിവേദിത അവനെ സ്വന്തം കുഞ്ഞിനെപ്പോലെ ശുശ്രൂഷിച്ചു. മരുന്ന് കൊടുത്തു, കഞ്ഞി ഉണ്ടാക്കി കൊടുത്തു. സാഗറിന് അത്ഭുതമായിരുന്നു. അവൻ്റെ അമ്മ പോലും ഇത്രയും സ്നേഹത്തോടെ അവനെ നോക്കിയിട്ടില്ല. “നീ എന്തിനാ എന്നെ ഇങ്ങനെ നോക്കുന്നത്? ഇത് നിൻ്റെ ജോലിയൊന്നും അല്ലല്ലോ? നീയെന്തിനാ ഇത്രയും കഷ്ടപ്പെടുന്നത്?”
“ഇതൊരു ഭാര്യയുടെ കടമയാണ് സാഗറേട്ടാ. വെറുതെ അഭിനയിക്കുകയാണെന്ന് കരുതിയാൽ മതി. ഇനിയിപ്പോൾ എന്നെ സ്നേഹിച്ചു തുടങ്ങിയോ?” അവൾ ചിരിച്ചു.
ഇതിനിടെ, സാഗറിൻ്റെ ബിസിനസിൽ ചില പ്രശ്നങ്ങൾ തലപൊക്കി. അവൻ്റെ കമ്പനിയിലെ ചില രഹസ്യവിവരങ്ങൾ ചോർന്നു. സാഗർ ആകെ മാനസിക സമ്മർദ്ദത്തിലായിരുന്നു. അവനറിയാതെ നിവേദിത ഈ വിവരങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചു. അവൾ ചില സൂചനകൾ അവൻ്റെ ഫോണിൽ നിന്ന് മനസ്സിലാക്കി.
ഒരു രാത്രി, സാഗർ കമ്പ്യൂട്ടറിൽ വർക്ക് ചെയ്യുകയായിരുന്നു. നിവേദിത അവനൊരു കപ്പ് കാപ്പിയുമായി വന്നു.
“സാഗറേട്ടാ, ഉറക്കം വന്നോ? ഞാൻ കാപ്പി കൊണ്ടുവന്നിട്ടുണ്ട്. കൂടെ കുറച്ച് തലവേദന ഗുളികയും വെച്ചിട്ടുണ്ട്. നിങ്ങളുടെ മുഖം കണ്ടാൽ തോന്നും ലോകാവസാനം അടുത്തെന്ന്.”
“എനിക്കിപ്പോൾ കാപ്പിയൊന്നും വേണ്ട. എനിക്ക് വലിയ പ്രശ്നങ്ങളുണ്ട്. നീ പോ. എന്നെ ശല്യം ചെയ്യരുത്.”
“ഞാൻ കണ്ടു. നിങ്ങളുടെ കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ചില ഫയലുകൾ ആരോ ഡിലീറ്റ് ചെയ്തെന്ന്. പിന്നെ, ഒരു വിദേശ നമ്പർ നിന്ന് ചില മെസ്സേജുകൾ വന്നിട്ടുണ്ട്. നിങ്ങളുടെ കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ഒരു സ്പൈവെയർ ഉണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നു. എൻ്റെ ഊഹം ശരിയാണെങ്കിൽ നിങ്ങളുടെ ബിസിനസ് പങ്കാളിയായ രാകേഷിന് ഇതിൽ പങ്കുണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നു. അയാൾ നിങ്ങളെ ചതിക്കുകയാണ്.”
സാഗർ അവളെ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി. “നീ… നീ എങ്ങനെ അറിഞ്ഞു? എൻ്റെ ഫോൺ നീയെടുത്തോ? എൻ്റെ കമ്പ്യൂട്ടറിൽ നീയെന്താ ചെയ്തത്? നീ ഒരു ഹാക്കറാണോ?”
“അതൊന്നും സാരമില്ല സാഗറേട്ടാ. ഞാൻ നിങ്ങളുടെ ഫോൺ വെറുതെ നോക്കിയപ്പോൾ കണ്ടതാ. എൻ്റെ കൈയ്യിൽ ചില ഹാക്കിംഗ് ട്രിക്കുകൾ ഉണ്ട്. അച്ഛൻ സൈബർ സെക്യൂരിറ്റിയിൽ ആയിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് എനിക്ക് കുറച്ചൊക്കെ അറിയാം. എനിക്ക് തോന്നുന്നു, നിങ്ങളുടെ ബിസിനസ് പങ്കാളിയായ രാകേഷിന് ഇതിൽ പങ്കുണ്ടെന്ന്. ഏറ്റവും വിശ്വസ്തനായ ആളുടെ പിന്നിൽ നിന്നായിരിക്കും അവർ കുത്തുന്നത്. എന്നെ വിശ്വസിക്കണം.”
സാഗറിന് ദേഷ്യം വന്നു. “നീയെന്താ വിഡ്ഢിത്തം പറയുന്നേ? രാകേഷ് എൻ്റെ വിശ്വസ്തനാണ്! എനിക്ക് അയാളെ വിശ്വാസമാണ്. നീ വെറുതെ കുഴപ്പങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കരുത്.”
“വിശ്വസ്തനോ? ഈ ലോകത്ത് ഏറ്റവും വിശ്വസ്തൻ സാഗറേട്ടൻ തന്നെയാ. ബാക്കിയെല്ലാം സംശയത്തിൻ്റെ നിഴലിൽ ആണ്. എന്നെ വിശ്വാസമില്ലെങ്കിൽ വേണ്ട, പക്ഷെ ഈ ഡാറ്റ നിങ്ങൾക്കൊന്ന് പരിശോധിക്കാം. ഇത് നിങ്ങളുടെ ഭാവിയാണ്.”
സാഗർ അവളെ വഴക്ക് പറഞ്ഞെങ്കിലും, അവളുടെ വാക്കുകൾ അവൻ്റെ മനസ്സിൽ തങ്ങിനിന്നു. അവൻ രഹസ്യമായി രാകേഷിനെ നിരീക്ഷിക്കാൻ തുടങ്ങി. നിവേദിത കൊടുത്ത ചില വിവരങ്ങൾ വെച്ച്, രാകേഷിൻ്റെ ദുരുദ്ദേശങ്ങൾ സാഗറിന് മനസ്സിലായി. അവൻ്റെ കമ്പ്യൂട്ടറിൽ സ്പൈവെയർ ഇൻസ്റ്റാൾ ചെയ്തത് രാകേഷ് ആയിരുന്നു.
ഒരു ദിവസം രാത്രി, രാകേഷിൻ്റെ ആളുകൾ സാഗറിനെ ആക്രമിക്കാൻ വന്നു. സാഗർ ഒറ്റയ്ക്കായിരുന്നതിനാൽ അവനെക്കൊണ്ട് പിടിച്ചുനിൽക്കാൻ പ്രയാസമായിരുന്നു. അപ്രതീക്ഷിതമായി നിവേദിത അവിടെയെത്തി, ഒരു മിന്നൽപ്പിണർ പോലെ. അവൾ കൈയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന ബാഗ് താഴെവെച്ച് രാകേഷിൻ്റെ ആളുകളെ നേരിട്ടു. സാഗർ ഞെട്ടിപ്പോയിരുന്നു. അവൾ ആയോധനകലയിൽ പ്രാവീണ്യമുള്ളവളായിരുന്നു! അവൾ ശത്രുക്കളെ ഒരുവനെയായി നിലംപരിശാക്കി.
“നിനക്ക്… നിനക്കിതൊക്കെ അറിയാമോ?” സാഗർ അത്ഭുഭത്തോടെ ചോദിച്ചു, അവൻ്റെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു.
“അതൊക്കെ പിന്നെ പറയാം സാഗറേട്ടാ. ഇപ്പോൾ നമുക്ക് ഇവരെ കൈകാര്യം ചെയ്യാം! ഒരു കരാർ ഭാര്യയായതുകൊണ്ട് ഞാൻ വെറുതെ ഇരിക്കില്ലല്ലോ! എൻ്റെ ഭർത്താവിനെ തൊടാൻ ആരെയും അനുവദിക്കില്ല!” അവൾ ശക്തമായി പ്രതികരിച്ചു, ഒരു ചവിട്ടിലൂടെ ഒരുവനെ നിലംപരിശാക്കി.
രാകേഷിൻ്റെ ആളുകളെ തുരത്തി ഓടിച്ചതിന് ശേഷം, സാഗർ അവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. അവൻ്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു.
“നിവേദിത… നീ… നീ എൻ്റെ ജീവൻ രക്ഷിച്ചു.”
“നിങ്ങൾ എൻ്റെ ഭർത്താവല്ലേ സാഗറേട്ടാ? ഭർത്താവിനെ സംരക്ഷിക്കേണ്ടത് ഭാര്യയുടെ കടമയല്ലേ? ഇനിയിപ്പോൾ ഈ കരാർ കല്യാണം സീരിയസായി എടുക്കേണ്ടി വരുമല്ലോ! എൻ്റെ പ്രതിഫലവും എനിക്ക് കിട്ടുമല്ലോ!” അവൾ അവൻ്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി.
ആ നിമിഷം സാഗറിൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ ഒരു മാറ്റം സംഭവിച്ചു. സ്ത്രീകളെ വെറുത്തിരുന്ന അവൻ, അവളിൽ ഒരു സുഹൃത്തിനെയും കൂട്ടുകാരിയെയും ജീവിതപങ്കാളിയെയും കണ്ടു. അവൻ അവളെ സ്നേഹിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു.
പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ, നിവേദിത സാഗറിൻ്റെ ബിസിനസ് പ്രശ്നങ്ങളിൽ സഹായിച്ചു. അവളുടെ ബുദ്ധിയും വിവേകവും സാഗറിന് വലിയ സഹായമായി. ഒരുമിച്ച് പ്രവർത്തിച്ചപ്പോൾ അവർ കൂടുതൽ അടുത്തു. സാഗറിൻ്റെ ദേഷ്യം കുറഞ്ഞു, അവൻ്റെ മുഖത്ത് ചിരി തെളിഞ്ഞു. നിവേദിതയുടെ മുന്നിൽ അവൻ ഒരു സാധാരണ മനുഷ്യനായി മാറി. വഴക്ക് കൂടാതെ ഒരു ദിവസവും അവർക്ക് കടന്നുപോയില്ല, പക്ഷെ ആ വഴക്കുകളിൽ സ്നേഹത്തിൻ്റെ മധുരം കലർന്നിരുന്നു.
ആറുമാസത്തെ കരാർ അവസാനിക്കാറായി. സാഗറിൻ്റെ മനസ്സിൽ ആധിയായി. അവൾ പോയാൽ തൻ്റെ ജീവിതം എങ്ങനെയായിരിക്കും? അവൻ്റെ തറവാട് സ്വത്ത് അവകാശപ്പെടാൻ കഴിയുമായിരുന്നു, പക്ഷേ അവനത് വേണ്ടായിരുന്നു. നിവേദിത ഇല്ലാത്ത ഒരു ജീവിതം അവന് ചിന്തിക്കാൻ പോലും കഴിഞ്ഞില്ല.
ഒരു ദിവസം സാഗർ നിവേദിതയോട് പറഞ്ഞു, “നിവേദിത… ഈ കരാർ… നമുക്ക് ഇത് റദ്ദാക്കിയാലോ?”
നിവേദിത അവനെ നോക്കി. അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ സങ്കടം നിഴലിച്ചു. “വേണ്ടാ… സാഗറേട്ടാ. നമ്മൾ കരാർ ചെയ്തതല്ലേ? അത് ലംഘിക്കുന്നത് ശരിയല്ല. എനിക്ക് എൻ്റെ പ്രതിഫലം വേണം. അനിയത്തിക്ക് ഓപ്പറേഷൻ ഉണ്ട്.”
“അതല്ലെടി മണ്ടീ!” സാഗർ അവളുടെ കൈകളിൽ പിടിച്ചു. “ഈ കരാർ… ഇത് ജീവിതകാലം മുഴുവൻ വേണ്ടേ എന്ന് ചോദിച്ചതാ? നിന്നെ എനിക്ക് വേണം നിവേദിത. നിൻ്റെ വഴക്കുകളും ചിരിയും തമാശകളും ഇല്ലാത്തൊരു ജീവിതം എനിക്ക് വേണ്ട. നിൻ്റെ പ്രതിഫലം ഞാൻ എല്ലാ ദിവസവും തന്നോളാം.”
നിവേദിതയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു. അവൾ അവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. “ഞാൻ വിചാരിച്ചു സാഗറേട്ടൻ എന്നെ ഒഴിവാക്കാൻ പോവുകയാണെന്ന്. എൻ്റെ അനിയത്തിയുടെ ഓപ്പറേഷൻ എന്ത് ചെയ്യുമെന്ന് ഞാൻ പേടിച്ചു.”
സാഗർ അവളുടെ നെറുകയിൽ തലോടി. “നിന്നെ ഒഴിവാക്കാനോ? എൻ്റെ ദേഷ്യം കാരണം ഞാൻ ആരെയും സ്നേഹിക്കില്ലെന്ന് വിചാരിച്ചതാ. പക്ഷെ നീ എന്നെ മാറ്റി. എൻ്റെ വഴക്കുകൾക്കും ദേഷ്യങ്ങൾക്കും മീതെ നീ സ്നേഹം കൊണ്ട് എന്നെ വളച്ചെടുത്തു. എൻ്റെ കരാർ ഭാര്യ എൻ്റെ യഥാർത്ഥ ഭാര്യയായി മാറി.”
രാകേഷിനെ നിയമത്തിന് മുന്നിൽ കൊണ്ടുവന്നു. സാഗറിന് സ്വത്ത് ലഭിച്ചു. പക്ഷേ അതിനേക്കാൾ വലിയൊരു നിധി അവന് ലഭിച്ചത് നിവേദിതയെയാണ്. ആറുമാസത്തെ കരാർ വിവാഹം, ഒരു യഥാർത്ഥ പ്രണയകഥയുടെ തുടക്കമായിരുന്നു. അവരുടെ ജീവിതം വഴക്കുകളിലൂടെയും ചിരികളിലൂടെയും തമാശകളിലൂടെയും പ്രണയത്തിലൂടെയും മുന്നോട്ട് പോയി. ആദ്യമൊക്കെ വഴക്ക് കൂടിയിരുന്ന അവർ, ഇപ്പോൾ പരസ്പരം സ്നേഹിച്ചും കളിയാക്കിയും ഒരുമിച്ച് ജീവിച്ചു. അവരുടെ വീട് സന്തോഷവും സ്നേഹവും നിറഞ്ഞ ഒരു കളിവീടായി മാറി. ഇനി ഒരു കല്യാണം കഴിക്കില്ലെന്ന് വാശിപിടിച്ച സാഗർ, നിവേദിത ഇല്ലാതെ ജീവിക്കാൻ കഴിയില്ലെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞു.